ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ

'Ίσως να αναρωτιέται κανείς τι είναι εκείνο που ωθεί κάποιους ανθρώπους στην γραφή,η σε όποια άλλη μορφή έκφρασης. 'Άποψή μου είναι οτι όλοι αυτοί έχουν μια τάση να αναμετρούνται με το χρόνο και τα γεγονότα που συμβαίνουν μέσα στο διάβα του.Είναι μια προσπάθεια να τον τιθασεύουν,να τον καναλιζάρουν,προκειμένου να απαλήνουν την συντριβή που επιφυλάσσει σε όλους μας ο πανδαμάτωρ χρόνος.Ακροβατούν σπρωγμένοι απ την ανάγκη να καταγράψουν την καθημερινότητα μ΄έναν δικό τους ξεχωριστό τρόπο,σαν συμβολή στό καθημερινό γίγνεσθαι.

Αυτό το κάτι να μείνει, κάτι να ειπωθεί ,για το χθές που καθημερινά θεριεύει,μας οδηγεί πολλές φορές σε σκοτεινές διαδρομές και σκέψεις που μας πληγώνουν.Μέρα τη μέρα οι υπέροχες αγωνίες μας μετατρέπονται σε υπέροχες δυστυχίες και όσους περίτεχνους διαλογισμούς και δικαιολογίες κ'αν επιστρατεύσεις, δεν μπορείς να αποφύγεις αυτό που επιμελώς κρύβεται κάτω απ'τη γλώσσα.Η βιασύνη της ζωής να γνωρίσει το άγνωστο,υποκύπτει σε μια έλξη ακατανίκητη,ακολουθεί τον ψίθυρο που ακούγεται απο παντού και μέσα απο χώρους φωτεινούς,χαρούμενους κ' αληθινούς,οδεύει σε χώρους οδύνης και σπαραγμού μ'ένα εν τέλει λυτρωτικό αποτέλεσμα.'Ομως το αποτέλεσμα αυτό σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να χαρακτηρίζεται σαν απαγορευμένη περιοχή,που δεν επιδέχεται κριτικής.'Οσοι μ'ένα νοσηρό τρόπο φοβούνται το απώτερο αύριο αποφεύγουν ακόμα και να το ονοματίζουν. Αγνοούν την αλήθεια που λέει πως,όσο πιο ζωντανά ζει κάτι, τόσο πιο αληθινά πεθαίνει.Τό πέρασμα του χρόνου αφήνει μια πίκρα, οι δυνατότητες που μας παρέχονται όμως να βιώνουμε δημιουργικά το χρόνο μας,είναι μια προίκα, ένας πλούτος εντελώς χρήσιμος και αναγκαίος για το υπόλοιπο του βίου μας.

Κατά τα άλλα το κείμενο αυτό ας μη εκληφθεί ότι αποτελεί πηγή μιάς ορισμένης πικρίας για τα δρώμενα,ούτε βεβαίως βεβαίως σαν συμβολή στον διάλογο που θα ανοίξει η λειτουργία του ''Ανοιχτού Πανεπιστημίου'' στην πόλι μας,όπως ακκίζεται ο Δήμαρχός μας, (μιά τρύπα στο νερό είναι το όλο εγχείρημα ),αλλά σαν προσπάθεια να αποκαταστήσω ένα δεσμό με τα πόσα (; ) άραγε αύριο που μας περιμένουν.Οι καιροί περνούν, τα σήμερα γίνονται αύριο ανελέητα και χρειάζονται τόνοι ναφθαλίνης για να διατηρήσεις ανέγγιχτα τα όνειρά σου,όσοι από μας τελοσπάντων διατηρούμε ακόμα αυτήν την πολυτέλεια. Να ονειρευόμαστε!