ΑΚΟΥ ΑΝΘΡΩΠΑΚΟ





Σφαίρες οι μέρες,διαπερνούν το χρόνο κ' ο ανθρωπάκος μας χάνει τον ύπνο του.Αργήσαμε, αλλά μάθαμε τι αξίζεις ανθρωπάκο.


Ξέρουμε πιά τι υπάρχει κάτω απ'τη μάσκα του ''καλού παιδιού'' που φοράς.'Οπως ξέρω οτι τρέμεις αυτό το τρελό διάβα του χρόνου.Γιατί το τέλος αυτής της θητείας σημαίνει το τέλος του μεγαλείου που πίστεψες οτι απόχτησες με την δική σου αξία.


Είναι ηλίου φαεινότερο πια, πως την επόμενη φορά δεν θάχεις την επιτυχία που είχες στό πρόσφατο παρελθόν,να λερώνεις ανθρώπους,αγώνες και οράματα.


Ακου ανθρωπάκο.Απο αυτό που φοβάται κανείς,απ αυτό ηττάται.Τό γνώθη σ'αυτόν δεν τόμαθες ποτέ,κ έφτασες να μισείς γ'αυτό εκείνους που το γνώριζαν.


Βρίσκεσαι σ'ένα σαπιοκάραβο φτιαγμένο απ τα δικά σου χέρια ,με υλικά δικής σου επιλογής,σαθρά,φτηνά και χάρτινα.Φοβάσε να το αγγίξεις,γιατί με το παραμικρό θα διαλυθεί στα εξ ' ων συνετέθη. Η μοίρα του προδιαγεγραμένη.Ακόμη κι αν διαθέσεις τόνους ''χαρτί''για να μπαλώνεις τα ανοίγματα, το καράβι μέλει να βουλιάξει. Κ' αυτοί που θα το εγκαταλείψουν πρώτα, ειναι τα τρωκτικά που φόρτωσες απερίσκεπτα. Δεμένος όμως ανθρωπάκο στο μαύρο άλμπουρο, όσο και να μοιράζεις ευθύνες δεξιά κ' αριστερά ,την δική σου γύμνια να σκεπάσεις,κανείς δεν θα σ' ακούει πια.Θα νοσταλγείς αυτούς που απο φθόνο εγκατέλειψες,μα αυτοί θα έχουν φύγει μακριά.Θα νοσταλγείς τους ταξιδευτές των ερήμων,τους περιπλανώμενους πάνω σε τάφους οραμάτων,αυτούς που κέρδιζαν κάποτε αυτό που εσύ απο αλαζονεία και αμοραλισμό σπατάλησες.Αυτούς που μιλούν όχι απο εκδίκηση αλλά απο χρέος στον τόπο και αυτοσεβασμό.


Άγνωστες λέξεις αυτές για σένα ανθρωπάκο.


Και μια και σε θωρώ τούτες της μέρες με την Σύνοψη ανα χείρας,να σου θυμίσω ότι στό ερώτημα Χριστόν η Βαραββάν,το πλήθος μονότονα εδώ και δυό χιλιάδες χρόνια, Βαραββάν επιλέγει.


Τ'ακούς ανθρωπάκο;