Φράγκοι, Λατίνοι, Νορμανδοί έρχονται από πέρα......

Φράγκοι, Λατίνοι, Νορμανδοί έρχονται από πέρα......

Σαν λουλούδια ανοίγουν τα σκάνδαλα στους Δήμους. Απόλαυση να τα βλέπεις και να τα νιώθεις να σκορπίζουν τις ευωδιές τους.

1,7 δις τα συνολικά βεβαιωμένα χρέη, αλλά κανείς δεν ξέρει που μπορεί να φτάσει το νούμερο, 30 δήμοι στο κόκκινο, ανοίγει και πάλι ο φάκελος υπεξαίρεσης 35 εκατ. ασφαλιστικών εισφορών στο δήμο Θεσσαλονίκης, 170 εκατ. τα χρέη στο δήμο ης Αθήνας αλλά μάλλον είναι παραπάνω, ο δήμος Πειραιά κήρυξε στάση πληρωμών, 280 εκατ. τα χρέη του πλούσιου δήμου Αμαρουσίου κλπ. Είναι λίγα στοιχεία που αναφέρουν τα ΝΕΑ. Την άποψή μου για το τι συμβαίνει στους Δήμους την έχω καταθέσει αναλυτικά σε προηγούμενη ανάρτηση με τίτλο: Οι δημοτικοί άρχοντες, ο Καλλικράτης και η οργάνωση των πολιτών.

Σήμερα θέλω να το απολαύσω.

Όλοι βέβαια ισχυρίζονται ότι πληρώνουν τόκους, δηλαδή παλιές αμαρτίες που μια ίδια ή διαφορετική, δημοκρατική βεβαίως, παράταξη χρέωσε στο Δήμο. Όταν όμως αναλάμβαναν ως θριαμβευτές το βράδυ των εκλογών δεν μας ανάφεραν τίποτα σχετικό. Δεν μπήκαν στον κόπο να εξηγήσουν στο λαό ότι ο Δήμος είναι χρεωμένος μέχρι τα μπούνια και ως εκ τούτου θα κάνει πολιτική λιτότητας. Αντιθέτως όλοι οι δανειολήπτες, εμφάνιζαν, 4 χρόνια τώρα, ένα πολύ largeχαρακτήρα. Και δώσε αναπλάσεις στις πλατείες, και δώσε παρτέρια σαν οχυρωματικά έργα στο Μπέλες και δώσε τουβλάκια σε όλα τα μεγέθη και τους τύπους και δώσε εκδηλώσεις, και δώσε γεύματα, και δώσε δημαρχεία, και δώσε διορισμούς και δώσε πνεύμονες πρασίνου και δώσε το ψηλότερο χριστουγεννιάτικο δέντρο και βιοκλιματικά και καλά πάρκα και δώσε ότι άλλη απίθανη παπαριά υπάρχει, για να ξοδεύεται αφειδώς δημόσιο χρήμα, να δουλεύει το δίκτυο. Και ο δημότης να ρωτάει αν θα του μαζέψουν τα σκουπίδια. Και μετά στην ουρά για το δάνειο με την εγγύηση του δημοσίου. Ένα ατέλειωτο party, σαν αυτό που φανταζόμασταν ότι θάναι η ζωή μας όταν ήμασταν ακόμα παιδιά.

Το βλέπεις αυτό στα μάτια τους τη μέρα της νίκης, μια αισιοδοξία, μια τρελή χαρά, μια δίψα γι’ αυτό που θα επακολουθήσει, μια γυαλάδα καλοζωισμένων ανθρώπων στο ξυρισμένο δέρμα τους, μια ξηρότητα στο πάνω χείλος, δείγμα της προσμονής που δεν κρατιέται, μια υψωμένη γροθιά που κρατάει σφιχτά το μίτο που οδηγεί στο ταμείο.

Τώρα βγαίνουν ιδρωμένοι στα κανάλια και κλαίγονται, δεν βγαίνουμε, δεν έχουμε, πεινάμε, δώστε κάτι, δώστε δυο πεντακοσάρικα, φταίει ο Καλλικράτης, φταίνε οι Νορμανδοί, οι Φράγκοι, οι Σάξονες, όλοι αυτοί οι βάρβαροι που ήρθαν σαν τους μπάτσους να μας διακόψουν το partyστην καλύτερη στιγμή του, πάνω που χορεύαμε το « Ας κρατήσουν οι χοροί». Έχετε δίκιο, σας νιώθω, οι άλλοι φταίνε, οι δανειστές και τα διορισμένα μίσθαρνα σκυλιά τους, όχι εσείς, Εσείς είστε εκλεγμένοι, δημοκρατικά και ετοιμάζεστε τον Οκτώβρη να αναβαπτισθείτε στην κολυμπήθρα της Δημοκρατίας με τους ψήφους του αμέτοχου λαού. Του λαού που ναρκισσεύεται νομίζοντας πως είναι κυρίαρχος, του λαού που δεν έμαθε ποτέ τι σημαίνει συλλογική ευθύνη, που δεν ρώτησε ποτέ, που τα βρίσκετε και κάνετε.

Μόλις εκλεγείτε, πιστεύετε ότι έχετε πάρει πάλι την πράσινη κάρτα για να συνεχίσετε το partyπου έμεινε στη μέση. Αλλά δυστυχώς παιδιά υπολογίζετε χωρίς το ξενοδόχο. Και ο ξενοδόχος μπαινοβγαίνει στο μαγαζί με κάτι παλιομοδίτικες τσάντες και κάτι μπλε κουστουμάκια, είναι διαβασμένος, επίμονος κηπουρός, δεν δέχεται ούτε τις μεταφράσεις μας, έχει δικό του μεταφραστή, είναι παλιοτεχνοκράτης, νεοφιλελεύθερος, καριόλης, φασίστας, Ναζί, παλιοτόμαρο, κατακτητής και ότι άλλο θέλετε, αλλά είναι αυτός που σας φέρνει δώρο ,ένα μονό παπούτσι. Να δούμε αν θα καταφέρετε να βάλετε τα δύο σας πόδια μέσα.