Παρέμβαση για το ναυάγιο

Πάει καιρός που πήρα την απόφαση να κρατηθώ έξω από τα πολιτικά και Δημοτικά δρώμενα του τόπου. Προσπάθησα άλλοτε να το εξηγήσω, αυτό δε σημαίνει διόλου πως μου είναι αδιάφορη η πολιτική ζωή μας. Έτσι,κατά κανόνα, άγγιζα τέτοια θέματα όταν η πρόκληση έφτανε στο μη παρέκει. Εξ άλλου τα όσα δημοσίευσα κατά καιρούς και η κατοπινή στάση μου (δεν έχω δημοσιεύσει σε τοπικές εφημερίδες τίποτε από τότε που φιμώθηκε η ελευθερία του λόγου μου,απο τότε που αυτές εξαγοράστηκαν στην ουσία απο τον Δήμαρχο) έδειχναν, μου φαίνεται αρκετά καθαρά τη σκέψη μου. Μολαταύτα, μήνες τώρα, αισθάνομαι μέσα μου και γύρω μου, ολοένα πιο επιτακτικά το χρέος να πω ένα λόγο για τη σημερινή κατάστασή μας. Με όλη τη δυνατή συντομία, νά τι θα έλεγα:Κλείνουν δυόμιση χρόνια που μας έχει επιβληθεί ένα καθεστώς όλως διόλου αντίθετο με τα ιδεώδη για τα οποία αγωνίστηκαν ο κόσμος μας ( της Δημοτικής μας παράταξης δηλ. )και τόσο ήλπιζε ο λαός μας απο την δεύτερη θητεία της Δημοτικής αρχής.Πλήν όμως αυτό που ζούμε όλοι μας είναι μια κατάσταση υποχρεωτικής νάρκης όπου, όσες αξίες κατορθώσαμε να κρατήσουμε ζωντανές, με διαφωνίες, με κόπους,με ισορροπίες, πάνε κι’ αυτές να καταποντισθούν μέσα στα ελώδη στεκάμενα νερά. Δε θα μου ήταν δύσκολο να καταλάβω πως τέτοιες ζημιές δε λογαριάζουν παρά πολύ για ορισμένους ανθρώπους , ίσως μια μερίδα να το επεδίωκαν κιόλας. Δυστυχώς, δεν πρόκειται μόνο γι’ αυτόν τον κίνδυνο. Όλοι πια το διδάχτηκαν και το ξέρουν πως σε τέτοιες καταστάσεις, η αρχή μπορεί να μοιάζει εύκολη, όμως η τραγωδία περιμένει, αναπότρεπτη, στο τέλος. Το δράμα αυτού του τέλους μας βασανίζει, συνειδητά ή ασυνείδητα όπως στους παμπάλαιους χορούς του Αισχύλου. Όσο μένει η ανωμαλία, τόσο προχωρεί το κακό.Είμαι ένας άνθρωπος χωρίς κανένα απολύτως πολιτικό δεσμό πλέον,χωρίς καμία επιδίωξη και, μπορώ να το πω, μιλώ χωρίς φόβο και χωρίς πάθος. Βλέπω μπροστά μου τον γκρεμό όπου μας οδηγεί η απαξία που κάλυψε τον τόπο. Αυτή η ανωμαλία πρέπει να σταματήσει. Είναι τοπική επιταγή. Τώρα ξαναγυρίζω στη σιωπή μου. Θα επανέρχομαι ανά τακτά διαστήματα, αν και καλοκαίρι,μέχρι να δω της υγιείς δυνάμεις της Ν. ΠΕΡΑΜΟΥ να αντιστέκονται,να οργανώνονται για την ανατροπή αυτής της παρακμιακής και παραλυτικής πραγματικότητας που επέβαλαν ( με την ψήφο μας βεβαίως ) τα λαμόγια της τοπικής εξουσίας.

ΒΑΓΓ. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ