Έρχεται ο καιρός της αρμονίας των ανθρώπων

Ο Φλεβάρης φορώντας το καπελάκι του,κρατώντας την ομπρέλα του,αλήθεια τι βροχές ήταν και τούτες,στρίβει σαν μπάτσος στη γωνία.

Παρεμπιπτόντως,ξανακοιτώντας της φωτογραφίες απ΄την κατάληψη της Νομικής,θυμήθηκα πως ακριβώς 37 χρόνια πριν, εικοσάχρονο παλικαράκι τότε,έπαιρνα το εναρκτήριο λάκτισμα απ' τα όργανα της τάξης και Ασφάλειας.Εκεί κατά οδό Σόλωνος μεριά.Επέτειος που εν πολλοίς πέρασε απαρατήρητη απ' τα ΜΜΕ. Τι θυμάμαι κ'εγώ τώρα!Χρόνια πολλά από τότε,αιώνες όπως έγραψα στην προχθεσινή ανάρτηση.Χρόνια που άλλοι από μας, τότε και μετά, τα εξαργύρωσαν με θέσεις και αξιώματα,κ'άλλοι θεωρώντας τα ασήκωτο βάρος στο ταξίδι μεσ' το χρόνο τ'αποτίναξαν από πάνω τους.

Για την ταράτσα της Νομικής λέω που το ψωφόκρυο εκείνων των ημερών δεν είχε σταθεί ικανό να ανακόψει την φλόγα μας για επανάσταση και ιδανικά.Ψωμί, παιδεία, ελευθερία.Ας το κρατήσουμε αυτό το σύνθημα ζωντανό. Σε λίγο θα είναι και πάλι επίκαιρο.Έχουν οι καιροί γυρίσματα και ένα τέτοιο πισωγύρισμα βιώνομαι σήμερα.Όλα τα σημάδια δείχνουν το τέλος εποχής.Μια εποχή, η εποχή της μεταπολίτευσης, χαρακτηρίστηκε από πτώση των αξιών, δανεικό ευδαιμονισμό, ήσσονα προσπάθεια, λαμογιά άνευ προηγουμένου και αναρρίχηση στις διάφορες εξουσίες ανθρώπων τυχάρπαστων,απαίδευτων,απολίτιστων,με μόνο τους προσόν ,το θράσος.'' Οι παρηκμασμένες εποχές βρίσκουν

την έκφρασή τους

σε παρηκμασμένους εκπροσώπους ''

Όμως όπως και να'χουν τα πράγματα,πάντα έρχεται ένα οριακό σημείο,όπου τα μηδενικά που ξεφωνίζουν και προκαλούν θα σιγήσουν.Όλο αυτό το σκυλολό'ι που διαφέντεψε από κάθε πόστο τον τόπο μοιάζει τώρα με λαγούς,που αφού κατέφαγαν την χλόη που τους έκρυβε, μένουν τώρα ακάλυπτοι στην χλεύη . Το ζήτημα είναι ότι και πάλι τον λογαριασμό θα πληρώσουν οι αμέτοχοι και όχι οι μέτοχοι σ'αυτόν τον εκτροχιασμό.Ίσως να είναι αυτό το τίμημα της αμεριμνησίας μας. Της ανοχής μας και εν τέλει, ενοχής μας.Έρχεται ο καιρός της αρμονίας των ανθρώπων και της φύσης των πραγμάτων.Ουδέν κακόν αμιγές καλού.