Τέλος εποχής

Τον τίτλο μιας καταληκτικής 'Ελλ. ταινίας του 80 δανείζομαι για δεύτερη φορά σε κείμενά μου.Η πρώτη ήταν πρίν 2,5 χρόνια αμέσως μετά της δημ. εκλογές,όταν σε άρθρο μου στον τοπικό τύπο,ξεκαθάριζα το οριστικό τέλος μου απ'τα Δημοτικά έδρανα. Τον θυμήθηκα και τώρα προκειμένου να αναγγείλω κατα έναν τρόπο και το τέλος της οργανωμένης κομματικής μου ένταξης.Το τέλος της παρουσίας μου στα κοματικά έδρανα,χωρίς η απόφασή μου αυτή να έχει σχέση με της μετευρωεκλογικές φουρτούνες του πολιτικού μου φορέα ( ΣΥΝ ).Είναι μια όρημη απόφαση που σκοπό έχει να περιφρουρήσει την προσωπική και ιδεολογική μου συγκρότηση και να την κρατήσει μακριά απ'τα πεδία της ήττας και της υποχώρησης. Του συμβιβασμού και της υποταγής σε μικροσυμφέροντα και υπολογισμούς ξένους με το ήθος της Αριστεράς. Γιατί άλλο πράγμα ο πραγματικός αριστερός,άλλο ο κομματικός αριστερός,άλλο ψηφοφόρος αριστερός και άλλο αριστερός που συτίζεται απ'τα Δημοτικά κελάρια. Δεν επιθυμώ να ανήκω στην αγέλη του γητευτή των αλόγων.Οστόσο έχω την αίσθηση,ότι όλοι οι γητευτές των αλόγων που ζουν έμμεσα,δεν θα αποφύγουν τελικά την χρεωκοπία τους,όσοι πολλοί και αν είναι αυτοί που έσυραν απ'τη μύτη,όσες πολλές κ'αν είναι οι ψυχές που κατάφεραν να παραπλανήσουν και να κυριαρχήσουν πάνω τους. Ταιριάζει απόλυτα εδώ το απόφθεγμα:μπορεί κάποιος να εξαπατήσει πολλούς για λίγο,λίγους για πολύ,αλλά πολλούς για πολύ είναι αδύνατο.Νομοτελιακά κάποιοι άλλοι θα εμφανιστούν στό προσκήνιο της διαπάλης για την τοπική εξουσία , οι οποίοι ακονίζοντας τώρα τα μαχαίρια τους θα τα καρφώσουν αλύπητα πανω στους πρώην και στους σφεταιριστές. Γιατί όπως και ναχουν τα πράγματα,πάντα υπάρχει ένα οριακό σημείο,όπου τα μηδενικά που ξεφωνίζουν ακατάληπτα ,θα σηγίσουν.Θάρθει ο καιρός μιας νέας αρμονίας των ανθρώπων και των ημερών. Τα επαρμένα αυτά ανθρωπάκια μοιάζουν με τους λαγούς που καταναλώνουν απερίσκεπτα την βλάστηση που κρύβει την ανεπάρκειά τους και ακάλυπτοι πλέον υποκύπτουν εύκολα σε κάθε επιβουλή. Τέλος εποχής λοιπόν έχοντας πλήρη γνώση ότι ο ρόλος του Κινκινάτου ( όπως και κάθε ρόλος )δεν μου ταιριάζει.Παραμένω ενεργός πολίτης αυτής της δύσμοιρης πόλης,αυτής της άγονης γραμμής,με της όποιες δυνάμεις και αντοχές διαθέτω. Γιατί ο τόπος που ζούμε δεν μας αρέσει και δεν μας αξίζει εκεί που τον οδήγησαν και τον οδηγούν. Γιατί μας πονά και μας εξοργίζει. Αν μείνεις αδιάφορος σ' αυτή την κατρακύλα της διαφθοράς και της εξαγοράς των πάντων,θα γίνεις συνένοχος. Για να μην νιώθεις εξόριστος στον τόπο σου, μην κρατάς άλλο τον θυμό σου.Η Ν. ΠΕΡΑΜΟΣ μας ανήκει στο βαθμό που αγωνιζόμαστε γ'αυτή,που αντιστεκόμαστε στην σήψη και την παρακμή.(διαβάζοντας ακούστε και το ''Δημοσθένους λεξις'' απ'το Νιόνιο)