Ο μύθος του κότσυφα κυρ Σταύρου

Μια φορά κ΄ένα καιρόζούσε στην καρδιά του δάσους ένας κότσυφας που τον λέγαν Σταύρο. Μέ την βοήθεια των πολλών απόχτησε φωλιά και κοτσυφόπουλα και τόσο περήφανος αισθάνθηκε,που βγήκε και κάθονταν στην κορυφή ,καμαρωτός καμαρωτός.'Απο όλες της μεριές καταφθάνουν όλα τα πουλιά του δάσους ,α'ι'δόνια,τσίχλες,μπεκάτσες,τσαλαπετεινοί και παγώνια,απο μακριά τον χαιρετούν κ'απο κοντά του λένε.Γιιιιααααάσου Σταύροοοο!!!

Εεεε!Δέν με λένε Σταύρο,μα με λένε Σταύρο και κυρ Σταύρο και αφέντη τσουτσουλομύτη,απαντά φουσκώνοντας σαν Διάνος.

Περνάει όμως ο καιρός,έρχεται φθινόπωρο,να αστραπές,να βροντές,να αγέρηδες,να μπόρες,πάει η φωλιά,πάν τα κοτσυφόπουλα παν όλα,βγήκε και κάθονταν στό κλαρί,μονάχος.

Από μακριά έρχονται όλα τα πουλιά του δάσους,α'ι'δόνια,τσίχλες,μπεκάτσες,τσαλαπετεινοι και παγώνια,απο μακριά τον χαιρετάνε κ'απο κοντά του λένε.Γιάαααά σου Σταύρο και κυρ Σταύρο και αφέντη τσουτσουλομύτη!!

Δέν με λένε Σταύρο και κυρ Σταύρο και αφέντη τσουτσουλομύτη, μόνο Σταύρο με λένε, μόνο Σταύρο.

( κάθε ομοιότητα με πρόσωπα γνωστά ειναι απολύτως συμπτωματική και ο παρών μύθος ,επιβεβαιώνεται χιλιάδες χρόνια τώρα )