Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ

Είναι καιρός πιά η τωρινή συντηριτική στροφή του απροσχημάτιστου νεοφιλλελευθερισμού,που υπαγορεύεται και άγεται απ'την ανάγκη συμπόρευσης του Ελληνικού καπιταλισμού, στούς όρους του διεθνοποιημένου ανταγωνισμού,(κι η μυλωνού τον άντρα της με τους πραματευτάδες ),να δώσει τόπο στήν ομορφιά της νέας ανανεούμενης προοπτικής της κοινωνίας μας.
Να αποκτήσει πολιτικές διαδικασίες και τέτοιου εύρους διεργασίες,ώστε να εκφραστούν ''απο τα κάτω'' οι ανάγκες και οι πόθοι του προδομένου( απ' τη Σοσιαλδημοκρατία κυρίως ), λα'ι'κού κινήματος.
Τα δημοσκοπικά ευρήματα της μετεκλογικής περιόδου του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ, παρά την λυσσαλέα αντίδραση του οικονομικοεκδοτικού κατεστημένου να την καταπνίξουν( αφού απετυχαν να την ποδιγετίσουν ),δεν δείχνουν τίποτα αλλο απ' την εκρηκτική λα'ι'κή αναγκαιότητα για την ύπαρξη και ενδυνάμωση αυτού του αριστερού ριζοσπαστικού και ταξικού μπλόκ,ως το μόνο που μπορεί να προβάλει αποτελεσματική κοινωνική άμυνα και να γίνει ο προθάλαμος και το εργαστήρι της αναγκαίας πια για την Ελληνική πραγματικότητα,λα'ι'κής αντεπίθεσης.
Ηρθε ο καιρός που αυτή η αριστερά είναι η μόνη λύση,η μόνη ελπίδα,η μόνη προοπτική.
Ηρθε όμως ο καιρός που και η ίδια η αριστερά πρέπει να τολμήσει,να αποβάλει απο πάνω της της φοβίες,να πάψει να πορεύεται με το βλέμμα στο παρελθόν. Είναι ανάγκη να δεί την κοινωνία με τα μάτια του κόσμου και όχι με τα μάτια της ψυχής.
Η ιστορία έγραψε αλλιώς.Η ιδεολογία ως αντίπαλο δέος της θρησκευτικής πίστης,ειναι μια τελετουργεία καθηστέρησης,οπισθοδρόμησης,και ως εκ τούτου απάδουσα για την αριστερά του μέλλοντός μας.Ο δρόμος για την κοινωνική εξέλιξη βρίσκεται στην πεισματική προσύλωση στή σύγχρονη πραγματικότητα,στόν ανοιχτό πνευματικό ορίζοντα, που έχει σκοπό να υπερασπίσει τον ανθρώπινο παράγοντα, πάνω απ' όλα. Παν μέτρον άνθρωπος,έλεγε ο Ηράκλειτος.
Η ζωή πρέπει να βιώνεται στο σήμερα και οχι στόν φανταστικό κόσμο του μέλλοντος,χωρίς απολυτότητες και παροχημένες ερμηνείες.
Μια μεγάλη ανοιχτή ριζοσπαστική,ταξική με την σύγχρονη ένοια,αγωνιστική και αδιαπραγμάτευτη Αριστερά. Που θα συσπειρώνει τον κόσμο της εργασίας ,του πολιτισμού,τους νέους και της νέες,τους επιστήμονες,τους μικροεπαγγελματίες, που συνθλίβονται απο τα πολυεθνικά μεγαθήρια,και τους συνταξιούχους, με συντάξεις πείνας.
Μια Αριστερά με τα σημάδια να δείχνουν περισσότερο έναν κατακτητή,παρά τα συντρίμια της ήττας.
Μια Αριστερά που θα μάχεται και θα αντιπαρατίθεται στην ασυδοσία των κεφαλαιοκρατών,των τραπεζιτών και των μεγαλοσουπερμαρκετάδων.
Μια Αριστερά που θα συντονίζει την αντεπίθεση απέναντι στις νεοφιλλελεύθερες πολιτικές της συναίνεσης και του δικοματισμού.
Αυτή την 'όλη Αριστερά' έχει ανάγκη ο τόπος, σ'αυτή την άλλη Αριστερά εναποθέτει της ελπίδες του.